Nicole Boers - adviseur zorg en support

Als je Nicole Boers spreekt, merk je al snel dat haar hart nog altijd in de zorg ligt. Ze werkte jarenlang in de uitvoering, o.a. de jeugdzorg en volwassenenverslavingszorg. Daar  stond ze letterlijk naast de jeugd, gezinnen en cliënten die hulp nodig hadden. Nu, als beleidsadviseur en accounthouder bij gemeente Amsterdam, zet ze zich in vanaf de beleidskant.

“Ik werk misschien met een ‘koude pet’ op, maar ik kom van de warme kant,” vertelt ze met een glimlach."

“Mijn carrière begon in de uitvoering. In de jeugdzorg leerde ik hoe belangrijk het is dat beleid ook echt werkt voor gezinnen en cliënten. Die ervaring heeft me geleerd hoe verschillende systemen in elkaar klikken en hoeveel impact beleid heeft op de dagelijkse praktijk. Na een aantal jaar voelde het logisch om richting beleid te gaan. Ik wilde niet alleen kinderen of cliënten in mijn eigen caseload helpen, maar ook structureel iets veranderen. Bij de gemeente waar ik eerst werkte, deed ik eigenlijk hetzelfde als nu: meebouwen aan beleid, zorgen dat de uitvoering werkbaar blijft en uiteindelijk het stokje overdragen. Via NCOD kan ik dat nu op verschillende plekken doen, en dat dynamische bevalt me enorm.”

“Het voelde heel vertrouwd. Het lijkt op wat ik al deed, maar dan met meer afwisseling. Je stapt in een opdracht, maakt verschil, en draagt het dan uiteindelijk weer over. Die afwisseling en dat  doorleren vind ik fijn. En, ik voel me alsnog onderdeel van het team op mijn opdracht, maar heb ook mijn vakgroep ‘Zorg en Support’ als extra basis.

“Ik werk bij de gemeente Amsterdam aan het PGBbeleid voor jeugd. PGB is een persoonsgebonden budget, een potje geld waarmee ouders zorg kunnen inkopen voor hun kind. Klinkt simpel, maar het is een complex proces. Je wilt dat de verdeling eerlijk is en dat niet  minst mondige ouders het minst geregeld krijgen. In Amsterdam werk ik in kleine projectteams:  in wisselende samenstellingen zit ik met financiën, data, uitvoering en contractmanagement om de tafel. Ondanks dat het een grote gemeente is, zijn de lijnen daardoor verrassend kort.”

“Die ervaring neem ik overal mee. Ik weet hoe het is als een beleid op papier logisch klinkt, maar in de praktijk onuitvoerbaar blijkt. Daarom vind ik het belangrijk dat we constant in gesprek blijven met de uitvoering. Fouten maken mag. Sterker nog, daar leren we van. Ik word bijvoorbeeld benaderd door doorbraakteams als een casus vastloopt, dan kijk ik mee hoe we vanuit beleid de zorg weer passend krijgen. Dan heb ik toch weer die link met de praktijk, en dat vind ik mooi.”

“Ik heb mijn collega’s bedankt met een zakje snoep. Kleine dingen, maar dat maakt het werk ook menselijk.."

“Tijdens een vorige opdracht namen we een project over dat eigenlijk niet goed was gestart. Het had impact op ontzettend veel schakels in de praktijk. We hebben toen met verschillende afdelingen de koppen bij elkaar gestoken. Uiteindelijk kregen we relatief weinig meldingen dat er iets misging, alle neuzen stonden dezelfde kant op. Dat voelde zó goed. Ik heb mijn collega’s toen bedankt met een zakje snoep. Kleine dingen, maar dat maakt het werk ook menselijk.”

“Dat je in zo’n grote organisatie tóch korte lijnen kunt hebben. In kleinere gemeenten heb je dat vaak vanzelf, maar mis je soms weer de koppeling naar de praktijk. Hier is die koppeling verrassend goed geregeld. Dat had ik niet verwacht.”

“Er is nog zoveel te doen. Ik ben nu veel bezig met schade beperken en processen verbeteren, maar ik hoop dat we straks echt verder kunnen bouwen. Ook heb ik nu een junior onder mijn vleugel, en hoop dat hij aan het eind van mijn opdracht het gevoel heeft dat hij zelf verder kan. Dat ik kan terugkijken en denken: deze plek is beter dan toen ik begon. Dát is voor mij de grootste waardering.”